Jeżeli czujesz ból lewej nerki bądź masz problemy z nimi już od jakiegoś czasu – należy niezwłocznie udać się do lekarza. A już zwłaszcza wtedy, gdy występuje ból nerek w ciąży! Jak wiadomo, do lekarza są często bardzo długie kolejki. Jak złagodzić ból nerek, kiedy musisz poczekać na swoje badanie? Oto domowe sposoby, jakie mogą złagodzić nieco objawy bólowe nerek przed wizytą u lekarza. Jeśli szukasz więcej porad i inspiracji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o zdrowiu. Jak złagodzić ból nerek? Przyczyny bólu nerek Zanim zaczniesz leczyć swoje dolegliwości nerkowe warto wiedzieć, skąd mogą brać się problemy z tym narządem: ciąża pozamaciczna bądź ból nerek w ciążyzakażenie dróg moczowych (kiedy oddajesz mocz, to piecze!) kłębuszkowe zapalenie nerek (bardzo często pojawia się wówczas promieniujący ból w dole brzucha, a czasami zmniejsza się ilość moczu, jaki wydalany jest z organizmu. Na zapalenie nerek często wskazuje również nadciśnienie)kamica nerkowa albo kolka nerkowa (jeżeli wyczuwasz ból lewej nerki o charakterze kolkowym, może to oznaczać znajdujące się tam… złogi)zapalenie wyrostka robaczkowego ostre zapalenie nerek odmiedniczkowe zapalenie przydatków ból nerek po alkoholu Jeżeli wyczuwasz ból nerek w ciąży, może to również oznaczać, że dziecko ułożyło się w łonie… nieprawidłowo! Wówczas prawdopodobnie wystarczą ćwiczenia, które pomogą dziecku ułożyć się we właściwej pozycji. A kobieta w ciąży od razu poczuje… wielką ulgę. Warto skonsultować te podejrzenia ze swoim lekarzem, a nie samodzielnie diagnozować przyczyny! Jeśli spodziewasz się dziecka, sprawdź także ten artykuł o bólu nerek w okresie ciąży. Co pomaga leczyć ból nerek? Nie istnieją domowe sposoby, jakie mogłyby całkiem wyeliminować problemy z nerkami. Najważniejsze więc jest zawsze skonsultować się z lekarzem i ściśle przestrzegać jego zaleceń. Możesz skorzystać jednak z kilku metod, jakie pomogą nieco zmniejszyć dolegliwości bólowe – choć i tak nie we wszystkich przypadkach. Pamiętaj więc o tym, że objawy możesz łagodzić poprzez: odpowiednie nawodnienie (zwłaszcza po alkoholu), spożywanie żurawiny (dzięki niej możesz obniżyć ilość bakterii w moczu), odstawienie używek, przestrzeganie zbilansowanej diety, spożywanie ziół i warzyw o działaniu moczopędnym (np. natka i korzeń pietruszki, pokrzywa, skrzyp polny, mącznica lekarska, lubczyk, perz, ziele nawłoci), robienie ziołowych nasiadówek z ziół przeciwzapalnych (dziurawiec, krwawnik, rumianek, szałwia), przykładanie ciepłego termofora do bolącego miejsca. Polecane witaminy - atrakcyjne ceny! Jak złagodzić ból nerek? Co pomaga najlepiej? Jak go leczyć? Radzimy Rzecz jasna, nigdy nie wolno lekceważyć bólu nerek i zawsze należy skonsultować go u doktora. Bólu nerek nie można też leczyć tabletkami przeciwbólowymi – one tylko maskują ból i mogą go nieco złagodzić. Jednak już choroby nerek… nie wyleczą! Niestety, ale choroby nerek są postępujące i mogą doprowadzić nawet do przewlekłej ich niewydolności. Dlatego tak ważne jest leczenie w gabinecie u specjalisty. Kiedy pojawia się ból nerek w ciąży – nie zwlekaj! Może to bowiem stwarzać zagrożenie nie tylko dla kobiety w ciąży, ale też dla rozwijającego się dziecka w łonie matki! Co pomaga złagodzić ból nerek? Domowe sposoby, które złagodzą ból nerek Oprócz wyżej wymienionych sposobów, warto wypróbować także kilka poniższych. Dzięki nim możesz nieco zmniejszyć dolegliwości bólowe nerek, kiedy czekasz na badanie u lekarza: oddawanie moczu po stosunku płciowym, spożywanie dużej ilości wody w celu usunięcia bakterii (oraz soku z aronii i czarnej porzeczki, które zawierają dużo witaminy C), dbanie o higienę intymną, noszenie bielizny niepodrażniającej miejsc intymnych, ćwiczenia (wykonywane zgodnie z kondycją!), przyjmowanie witaminy C w naturalnej postaci. Ziołowe remedia na ból nerek Jak złagodzić ból nerek? Otóż, możesz spróbować zrobić to za pomocą niektórych ziół: bazylia – wystarczy, że dodasz jej nieco do soku albo będziesz pić z niej napar (z miodem). Jeżeli będziesz robić tak codziennie przez parę miesięcy, możesz pozbyć się nawet… mniejszych kamieni nerkowych! Warto włączyć bazylię do codziennej diety, choć nie można pokładać nadziei… tylko w niej. herbata z mniszka lekarskiego – znany jest również jako mlecz. To środek detoksy kujący nerki, który pozwala zmniejszać retencję płynów w organizmie. Jeżeli cierpisz na infekcję dróg moczowych, warto będzie z niego skorzystać. Ponadto, mniszek pomaga również wyrównać składniki chemiczne, kiedy stracimy zbyt wiele minerałów przez oddawanie moczu. seler naciowy – zawiera on bardzo dużo cennych witamin i minerałów, ale też enzymów i bioflawonoidów, jakie dbają o stan nerek człowieka. Dodatkowo, seler naciowy pozwala usuwać płyny z organizmów. A więc, warto pomyśleć nad zwiększeniem jego spożycia, żeby przywrócić w organizmie należytą równowagę. pokrzywa – jest naturalnym diuretykiem, pomagając pozbyć się piasku, jaki kumuluje się często w nerkach bądź pęcherzu moczowym. Pokrzywa bogata jest również w potas, jaki zmniejsza retencję płynów w organizmie. Ponadto, pokrzywa może zmniejszyć ból nerek oraz w naturalny sposób usunąć niewielkie z nich kamienie. Możesz zatem przygotować sobie np. herbatę z liści pokrzywy, która pomoże nieco złagodzić dolegliwości bólowe, związane z nerkami. natka pietruszki – jeżeli mocno czujesz ból nerek, możesz wykorzystać zieloną pietruszkę do walk z nim. Dzięki niej usuniesz chociażby wolne rodniki, a także wzbogacisz organizm o żelazo, fosfor, wapno i witaminę C. Natka pietruszki to doskonały, naturalny antyoksydant, dzięki któremu wyeliminujesz toksyny z organizmu, oczyścisz jelita, rozbijesz i usuniesz kamienie nerkowe, a także zdetoksykujesz jelita i układ trawienny. Pamiętaj, że… Ziołowe remedia pomogą pomóc nieco w zmniejszeniu dolegliwości bólowych nerek. Pomogą również uniknąć niektórych problemów, np. powiększania się lub pojawiania kamieni nerkowych w ciele. Warto więc będzie wybrać najbardziej odpowiednie z nich i włączyć je do codziennego menu, np. w formie ziołowych herbatek. Rzecz jasna, nie można ziołami zastąpić wizyty u lekarza – która jest konieczna, gdy pojawiają się bóle nerek. A już zwłaszcza… w ciąży! W przypadku braku poprawy lub pogorszenia się stanu zdrowia, koniecznie wybierz się jak najszybciej do lekarza! Powyższe porady są tradycyjnymi, domowymi metodami leczenia, a nie popartą badaniami naukowymi wiedzą medyczną. Stosowanie ich nie może być zatem alternatywą dla skorzystania ze standardowych usług medycznych i konsultacji lekarskich! Czy ten artykuł był dla Ciebie pomocny? Dla 90,5% czytelników artykuł okazał się być pomocny
Niedobór sodu, czyli niskie stężenie sodu w surowicy krwi fachowo określane jest jako hiponatremia. Przyczyną jest najczęściej duża utrata płynów, choroby nerek i dieta zawierająca mało sodu. Niskie stężenie sodu we krwi daje mało charakterystyczne objawy. Ostra hiponatremia to wymioty, niestabilność krążeniowo-oddechową (np
Choroby nerek to heterogenna i rozległa grupa schorzeń. Należą do nich ostre uszkodzenie nerek, przewlekła choroba nerek, choroby kłębuszków nerkowych, śródmiąższowe zapalenie nerek, tubulopatie, kamica nerkowa, infekcje, torbiele nerek, nowotwory nerek i inne. Każdy z tych stanów ma swoje przyczyny, objawy i sposób leczenia. Jak rozpoznać chorobę nerek? Co na nią wskazuje i jakie badania warto wykonać? Choroby nerek – objawy, których nie wolno bagatelizować Zwróć uwagę, jak różnorodną grupą są choroby nerek. Objawy różnią się więc w zależności od konkretnej jednostki chorobowej. W ostrym uszkodzeniu nerek, dominują symptomy choroby, która doprowadziła do uszkodzenia – np. objawy sepsy, objawy zatorowości płucnej, krwotok czy rzucawka. W około połowie przypadków dochodzi do skąpomoczu (oddawanie mniej niż 500 ml moczu w ciągu doby) lub bezmoczu (mniej niż 100 ml moczu na dobę), po czym następuje faza wydalania zwiększonych objętości moczu. Przewlekła choroba nerek może przez dłuższy okres (nawet przez wiele lat) przebiegać bezobjawowo. Po jakimś czasie pojawia się niedokrwistość i jej symptomy (np. wzmożona męczliwość, trudności z koncentracją), nadciśnienie tętnicze, wielomocz (oddawanie ponad 2500 ml moczu na dobę), nykturia (częste oddawanie moczu w nocy), wzmożone pragnienie i utrata apetytu, osłabienie, nieprzyjemny posmak w ustach, nudności oraz wymioty. W schyłkowej niewydolności nerek (czyli zaawansowanym stadium choroby nerek), objawy i powikłania pochodzą z różnych narządów i układów. Zaburzenia w układzie krążenia objawiają się nadciśnieniem tętniczym i objawami niewydolności serca. Pojawia się charakterystyczny kwasiczy, pogłębiony oddech Kussmaula, skóra jest blada i ziemista, ze skłonnością do podbiegnięć krwawych. Zapalenie błony śluzowej żołądka i wrzody trawienne prowadzą do symptomów z przewodu pokarmowego. Zaburzenia w obrębie układu nerwowego objawiają się upośledzeniem skupiania uwagi i pamięci, wzmożoną drażliwością, bólami głowy, osłabieniem mięśni, a nawet śpiączką. Mogą wystąpić zaburzenia miesiączkowania i obniżenie libido. Zakłócenie metabolizmu kości manifestuje się bólami kości i stawów oraz patologicznymi złamaniami. Choroby kłębuszków nerkowych to również niejednorodna grupa schorzeń i mogą objawiać się w różny sposób. Na kłębuszkowe zapalenie nerek mogą wskazywać: obrzęki, nadciśnienie tętnicze, krwinkomocz lub krwiomocz, białkomocz, kiepskie samopoczucie, spadek apetytu, nudności, wymioty, skąpomocz, gorączka czy bóle stawów. Dla chorób nerek na tle infekcji, np. odmiedniczkowego zapalenia nerek charakterystyczny jest natomiast ból w okolicy lędźwiowej, podwyższenie temperatury ciała i dreszcze. W kamicy nerkowej typowo pojawia się kolka nerkowa, o której świadczy ból promieniujący od lędźwi do spojenia łonowego i narządów płciowych, parcie na mocz i częste oddawanie moczu, nudności i wymioty oraz krew w moczu. Jak sam widzisz, ogromne spektrum symptomów może wskazywać na choroby nerek. Nietypowe objawy, których pewnie nie powiązałbyś z nerkami, np. osutka plamisto-grudkowa, również mogą być nimi spowodowane. Taka wysypka, wraz z bólem lędźwi, gorączką i skąpomoczem jest typowa dla polekowego ostrego cewkowo- śródmiąższowego zapalenia nerek. Choroby nerek – badania i diagnostyka Jeśli jesteś w grupie zwiększonego ryzyka zachorowania na chorobę nerek (np. chorujesz na nadciśnienie tętnicze czy cukrzycę), wystąpiły u Ciebie niepokojące objawy lub w Twojej rodzinie występują choroby nerek, koniecznie pozostań pod stałym nadzorem lekarza. Lekarz, w oparciu o obraz kliniczny, Twój wywiad chorobowy i badanie fizykalne, zdecyduje o poszerzeniu diagnostyki w odpowiednim kierunku. Zwróć uwagę, że przewlekła choroba nerek latami może nie dawać żadnych symptomów. By jej nie przegapić, niektóre badania wykonuje się przesiewowo, szczególnie wśród obciążonych pacjentów. Badania laboratoryjne przydatne w wykrywaniu chorób nerek to przede wszystkim: badanie ogólne moczu oraz badania z krwi: stężenie kreatyniny (wraz z oszacowaniem GFR), mocznika, kwasu moczowego, triglicerydów, cholesterolu, fosforanów, potasu, wapnia oraz morfologia. Wszystkie powyższe badania możesz wykonać w DIAGNOSTYCE. W zależności od podejrzewanej przyczyny choroby, panel badań może obejmować też inne parametry np. miano antystreptolizyny. Czasem konieczne jest wykonanie USG nerek, RTG brzucha lub biopsji nerki. Choroby nerek – leczenie i profilaktyka Leczenie choroby nerek w dużej mierze zależy od jej przyczyny. Jeśli znane jest źródło uszkodzenia nerek, konieczne jest dążenie do jego usunięcia (np. zahamowanie krwotoku, pozbycie się przeszkody utrudniającej odpływ moczu czy zaprzestanie stosowania leków nefrotoksycznych). Warto pamiętać o leczeniu hamującym postęp przewlekłej choroby nerek, leczeniu chorób współistniejących, zapobieganiu powikłaniom i leczeniu żywieniowym. W niektórych jednostkach chorobowych stosuje się leczenie immunosupresyjne, przeciwzapalne i przeciwbólowe. W przypadku zaawansowanej choroby, leczenie nerkozastępcze (takie jak hemodializa czy dializa otrzewnowa) może okazać się jedynym wyjściem. Czasem szansą na wyleczenie staje się przeszczepienie nerki. Aby zapobiegać chorobom nerek, dbaj o odpowiednie nawodnienie, unikaj leków nefrotoksycznych i sumiennie lecz swoje choroby przewlekłe – wiele z nich może bowiem wpływać na stan układu moczowego (szczególnie nadciśnienie i cukrzyca). Nie ignoruj niepokojących objawów, a raz na jakiś czas, w porozumieniu ze swoim lekarzem, skontroluj parametry nerkowe. Odpowiednie badania możesz wykonać np. w DIAGNOSTYCE. SPRAWDŹ E-PAKIET NRKOWY Bibliografia: Interna Szczeklika – P. Gajewski, A. Szczeklik
Ból przy oddawaniu moczu (inaczej dyzuria) to stosunkowo częsta dolegliwość, która dotyka zarówno kobiet, jak i mężczyzn. Przyczyną dyzurii mogą być choroby cewki moczowej, pęcherza moczowego, gruczołu krokowego, moczowodów, nerek oraz kobiecych narządów płciowych.Fot. Jacek Chabraszewski / Opublikowano: 04:05Aktualizacja: 21:14 Objawy zapalenia nerek często są niepokojące i wpływają na funkcjonowanie całego organizmu. Jest to groźna choroba, która wymaga konsultacji z lekarzem, ponieważ domowe sposoby nie znajdują zastosowania w leczeniu tej dolegliwości. Objawy odmiedniczkowego zapalenia nerekObjawy kłębuszkowego zapalenia nerekŚródmiąższowe zapalenie nerek Nasze teksty zawsze konsultujemy z najlepszymi specjalistami Proces zapalny może dotyczyć różnych części nerek. Wyróżnia się odmiedniczkowe, śródmiąższowe i kłębuszkowe zapalenie nerek. Objawy zapalenia nerek często przypominają zwykłą infekcję, jednak w przeciwieństwie do niej mogą doprowadzić do wielu poważnych powikłań. Istotna jest znajomość alarmujących dolegliwości. W przestrzeni zakupowej HelloZdrowie znajdziesz produkty polecane przez naszą redakcję: Odporność Naturell Immuno Hot, 10 saszetek 14,29 zł Odporność Naturell Omega-3 500 mg, 240 kaps. 30,00 zł Odporność Iskial MAX + CZOSNEK, Suplement diety wspierający odporność i układ oddechowy, 120 kapsułek 42,90 zł Odporność Naturell Uromaxin + C, 60 tabletek 15,99 zł Odporność, Beauty Naturell Cynk Organiczny + C, 100 tabletek 12,99 zł Objawy odmiedniczkowego zapalenia nerek Ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek jest konsekwencją procesu zapalnego toczącego się w dolnej części układu moczowego. Miedniczki nerkowe są centralnie położonymi zbiornikami, z których uchodzą moczowody. Proces zapalny obejmuje je poprzez drogę wstępująca z niżej położonych odcinków układu moczowego. Za infekcję odpowiedzialne są głównie bakterie. Najczęściej występujące objawy odmiedniczkowego zapalenia nerek to: ból po stronie pleców w okolicy lędźwiowej, gorączka, dreszcze, nudności i wymioty, złe samopoczucie, problemy z oddawaniem moczu (głównie ból i pieczenie w trakcie mikcji). Badaniem, które jednoznacznie wskazuje, że proces zapalny dotyczy nerki, jest bolesność przy wstrząsaniu okolicy lędźwiowej. Jest to tzw. objaw Goldflama, który polega na delikatnym uderzeniu chorego pięścią w rejonie lędźwi. W przypadku stwierdzenia dodatniego objawu wykonuje się badania, które pozwalają na ustalenie ogólnej kondycji chorego i zidentyfikowanie czynnika odpowiedzialnego za proces zapalny. Lekarz zazwyczaj zleca morfologię krwi, analizę i posiew moczu. Chory otrzymuje antybiotyk, którego zadaniem jest eliminacja chorobotwórczych bakterii. Przedłużające się pomimo wprowadzenia leczenia farmakologicznego objawy odmiedniczkowego zapalenia nerek są wskazaniem do hospitalizacji. Objawy kłębuszkowego zapalenia nerek Kłębuszkowe zapalenie nerek jest klinicznym pojęciem grupy chorób, które przebiegają z zapaleniem kłębuszków nerkowych. Prowadzi to do zaburzenia pracy narządu. Długotrwały proces zapalny w obrębie nerek powoduje z czasem do nieprawidłowy rozplem komórek kłębuszkowych. Następnym etapem przewlekłej nieprawidłowości jest zwłóknienie komórek i kompletne upośledzenie ich funkcji, czego wykładnikiem jest niewydolność nerek. Często objawy kłębuszkowego zapalenia nerek są przez długi czas niewidoczne i stają się uchwytne dopiero przy znacznym upośledzeniu funkcji narządowych. Przebieg procesu zapalnego jest jednak zawsze widoczny w analizie moczu. Nierzadko udaje się zdiagnozować chorobę na podstawie kontrolnego badania moczu. W próbce stwierdza się występowanie znacznej ilości białka, erytrocytów i tzw. wałeczków. Istotnym objawem kłębuszkowego zapalenia nerek jest pienienie się moczu, co świadczy o obecności dużej ilości białka. Kolejnym ważnym symptomem jest znaczny wzrost ciśnienia tętniczego krwi. Jeżeli nie udaje się uchwycić jego przyczyny, podejrzenie kieruje się w stronę nadciśnienia nerkopochodnego. Szczególnie niepokojące są objawy zapalenia nerek, które doprowadziło do niewydolności narządu. Należą do nich: obrzęki, które są wykładnikiem zaburzenia proporcji białkowych w osoczu krwi. Zazwyczaj lokalizują się w okolicy twarzy (zwłaszcza powiek) i goleni; znaczne zmniejszenie objętości oddawanego moczu, a nawet kompletny bezmocz; objawy spowodowane wzrostem ciśnienia krwi: ból głowy, zaburzenia wzroku i nudności. Występowanie tych symptomów jest pilnym wskazaniem do hospitalizacji. Objawy kłębuszkowego zapalenia nerek nierzadko towarzyszą chorobom z autoagresji (np. toczeń) i nowotworom (np. białaczka i chłoniak). Mowa wtedy o tzw. wtórnym kłębuszkowym zapaleniu nerek. „Pierwotne zapalenie nerek” oznacza, że proces dotyczy tylko tego narządu. Objawy kłębuszkowego zapalenia nerek wymagają dokładnej diagnostyki. Poza badaniem parametrów wydolności nerek (stężenie kreatyniny i mocznika we krwi) wykonuje się badania ultrasonograficzne (USG). Koniecznym badaniem może okazać się biopsja narządu z analizą chorej tkanki pod mikroskopem. Zobacz także Śródmiąższowe zapalenie nerek „Śródmiąższowe zapalenie nerek” to określenie procesu zapalnego, który toczy się poza kłębuszkami narządu. Zależnie od czasu trwania dolegliwości wyróżnia się ostre i przewlekłe zapalenie śródmiąższowe nerek. Najczęstszą przyczyną są leki (głównie antybiotyki i niesteroidowe leki przeciwzapalne). Przewlekłe zapalenie może być również spowodowane środkami farmakologicznymi i przewlekłym zakażeniem układu moczowego, kontaktem z kadmem i ołowiem. Niekiedy stanowi powikłanie procesów autoimmunologicznych. Objawy zapalenia nerki w przypadku przyjęcia leku, który wywołał dolegliwości, mogą wystąpić od razu, jednak najczęściej pojawiają się po ok. 3 tygodniach (czasem nawet po 2 miesiącach). Należą do nich: gorączka; ból pleców w okolicy lędźwiowej; wysypka skórna; objawy niewydolności nerek (obrzęki, nadciśnienie). Leczenie objawów śródmiąższowego zapalenia nerek polega na jak najszybszym odstawieniu czynnika uszkadzającego i wyrównaniu zaburzeń elektrolitowych. Konieczne może być również zastosowanie glikokortykosteroidów, które ograniczają proces zapalny. Bibliografia Przytrzymaji odkryj Interna Szczeklika 2015/16, red. P. Gajewski, Kraków, Medycyna Praktyczna, 2015. Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Wiktor Trela Ukończyłem dziennikarstwo i obecnie studiuję na V roku medycyny. Odbyłem wiele praktyk medycznych, brałem udział w szkoleniach i konferencjach. Aktywnie działam w organizacjach studenckich. Pasję medyczną łączę z naturalną chęcią opowiadania oraz pisania o niej. Zobacz profil Podoba Ci się ten artykuł? Powiązane tematy: Polecamy
Przy ostrym zapaleniu wymienia się objawy typowe, czyli: ból pleców w okolicach nerek, ból, pieczenie, swędzenie przy oddawaniu moczu, niekiedy z krwią, uczucie niepełnego wypróżnienia. Dodatkowo ostre zapalenie może objawiać się ogólnym osłabienie, gorączką i dreszcze. W przypadku przewlekłego zapalenia, oprócz wymienionych
Ból nerek może wskazywać na wiele różnych chorób – począwszy od kamicy nerkowej, przez kłębuszkowe zapalenie nerek, aż po nowotwory nerek. Rozpoznanie przyczyny bólu nerek uzależnione jest przede wszystkim od objawów towarzyszących tej dolegliwości. Osoby, które zmagają się z bólem nerek, powinny zgłosić się do nefrologa i wykonać serię podstawowych badań diagnostycznych, w tym USG nerek – jak go rozpoznać?Ból nerek zazwyczaj cechuje się silnym natężeniem i wraz z upływem czasu może być coraz bardziej uciążliwy. Niekiedy ból nerek może być jednostronny - pojawia się ból pleców z lewej strony lub ból pleców po prawej stronie. Wówczas problem dotyczy tylko jednej nerki. Jeżeli dolegliwości występują po obu stronach kręgosłupa, zwiastuje to problemy z obiema nerki stosunkowo często występuje jednocześnie z innymi symptomami, nazywanymi objawami dyzurycznymi. Dotyczą one problemów z oddawaniem moczu, wśród których wymienia się:Ból i pieczenie przy oddawaniu moczu. Kłucie z tyłu pleców. Poczucie ciągłego parcia na pęcherz. Częstomocz. Krwiomocz. Nasilone objawy bólowe mogą występować przez kilka dni, jednak w niektórych przypadkach przechodzą w stadium przewlekłe. Mówimy wówczas o przewlekłym bólu nerek. Bez względu na czas trwania, nie powinien być on nerek - przyczynyBól nerek najczęściej świadczy o stanie chorobowym. Wśród najpowszechniejszych przyczyn tej dolegliwości można wymienić:Kłębuszkowe zapalenie nerek. Odmiedniczkowe zapalenie nerek. Śródmiąższowe zapalenie nerek. Wodonercze. Kolkę nerkową. Torbiel nerki. Nowotwór nerki. Ból nerek a kłębuszkowe zapalenie nerekBól nerek jest jednym z objawów charakterystycznych dla kłębuszkowego zapalenia nerek. Ta dolegliwość stanowi odpowiedź immunologiczną organizmu na zakażenie wirusowe lub bakteryjne. Często zdarza się, że występuje po przebytych infekcjach gardła, skórnych czy po szkarlatynie. Do powstania choroby przyczyniają się antygeny, nagromadzone w kłębuszkach nerkowych. Obecność obcego białka stanowi impuls do aktywowania reakcji obronnych organizmu, co z kolei wywołuje stan zapalenie nerek rozwija się w ciągu kilkunastu dni po przebytej infekcji. Często zdarza się, że przebiega bezobjawowo i dopiero badanie moczu umożliwia wykrycie w nim śladów krwi i białka – elementów, które wskazują na tę przeczytać także:Jak rozpoznać objawy zapalenia pęcherza i jak je leczyć?Torbiel na nerce – przyczyny, objawy i leczenieKamica nerkowa: objawy, przyczyny i sposoby leczeniaKamienie nerkowe - czym są i jak się ich pozbyć? Ostremu zapaleniu nerek towarzyszy szereg różnych objawów, w tym:Nadciśnienie tętnicze. Obrzęk stóp i twarzy. Problemy z oddawaniem moczu. Problemy żołądkowe. Utrata apetytu. Złe samopoczucie. Kłębuszkowe zapalenie nerek jest chorobą uleczalną. Niemniej jednak zaawansowane stadium stanu zapalnego stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia - wówczas może trwać nawet przez kilka lat. W wyniku uszkodzenia kłębuszków, które z czasem ulegają zwłóknieniu, może wystąpić przewlekła niewydolność nerek. Leczenie dolegliwości zwykle polega na stosowaniu środków o działaniu moczopędnym i działaniu obniżającym ciśnienie nerek a odmiedniczkowe zapalenie nerekBól nerek może wskazywać także na odmiedniczkowe zapalenie nerek. Jest to dolegliwość będąca konsekwencją nieleczonej lub niewłaściwie leczonej infekcji cewki moczowej albo pęcherza moczowego. Brak odpowiedniego leczenia skutkuje przejściem choroby w fazę przewlekłą co z kolei, prowadzi do niewydolności doprowadza do uszkodzenia kanalików nerkowych i tkanki śródmiąższowej. Powstaje w wyniku zakażenia bakteryjnego (bakteriami E. Coli, gronkowca, dwoinki rzeżączki i mikoplazmy), które jest powikłaniem infekcji układu moczowego. Stan zapalny rozprzestrzenia się na nerki, doprowadzając do wystąpienia choroby. Niekiedy dolegliwość ta jest efektem zakażenia wirusowego, drobnoustrojami z grupy Herpes, albo grzybiczego, co jest typowe dla osób poddanych długotrwałemu zapalenie nerek stosunkowo często diagnozowane jest u osób, u których dochodzi do utrudnionego oddawania moczu, np. w następstwie wad rozwojowych. Dotyka też cukrzyków, osoby z refluksem pęcherzowo-moczowym, kobiety w ciąży i osoby z przepukliną przeczytać:Cukrzyca – jak rozpoznać jej objawy? Zagrożenia nieleczonej chorobyObjawy i leczenie zakażenia gronkowcem złocistymZapalenie cewki moczowej – objawy, przyczyny i leczenieChoroby weneryczne - objawy, przyczyny i leczenie Charakterystycznym objawem odmiedniczkowego zapalenia nerek jest ostry ból nerki lub obu nerek. Chory odczuwa osłabienie, pojawia się gorączka lub stan podgorączkowy, nadciśnienie tętnicze, bóle brzucha, wymioty, nudności, krwiomocz, częstomocz, ból przy oddawaniu moczu i uczucie parcia na pęcherz. Symptomem wskazującym na tę dolegliwość jest objaw Goldflama. Aby stwierdzić jego wystąpienie, lekarz uderza w obszar lędźwiowy. Jeżeli pacjent odczuje silny ból, wskazuje to na stan zapalny. W formie przewlekłej choroba przebiega bezobjawowo lub daje tylko nieznaczne symptomy. Zmienia się to dopiero gdy wystąpi przewlekła niewydolność nerek. Leczenie odmiedniczkowego zapalenia nerek polega na kilkutygodniowej antybiotykoterapi. Najpierw podawane są środki używane przy leczeniu zakażenia układu moczowego. Docelowy lek jest dobierany na podstawie wyników badania nerek a śródmiąższowe zapalenie nerekBól nerek może pojawić się jako objaw śródmiąższowego zapalenia nerek. Ta choroba najczęściej stanowi następstwo długotrwałego przyjmowania leków nefrotoksycznych - niesteroidowych leków przeciwzapalnych, antybiotyków, inhibitorów konwertazy angiotensyny oraz radiologicznych środków cieniujących. Do jej powstania mogą przyczynić się też leki moczopędne i zapalenie nerek może stanowić także powikłanie zakażenia ogólnoustrojowego - salmonellozy, brucelozy czy legionellozy. W niektórych przypadkach, śródmiąższowe zapalenie nerek towarzyszy dolegliwościom metabolicznym, jak choćby dnie moczowej. Może być wynikiem zaburzeń w obszarze gospodarki potasem i wapniem lub wynikać z dolegliwości o podłożu immunologicznym. Niekiedy jest konsekwencją kamieni nerkowych i nawracających infekcji układu moczowego. Objawem charakterystycznym dla tej choroby jest tępy ból w okolicy lędźwiowej. Towarzyszą temu dolegliwości skórne (wysypka), skąpomocz i gorączka. Od czasu do czasu pojawiają się też bóle stawów i w fazie przewlekłej może pozostawać w ukryciu przez wiele lat, nie dając żadnych objawów. Te nasilają się, dopiero gdy dojdzie do wystąpienia przewlekłej choroby nerek i zaburzenia funkcji cewek nerkowych. Leczenie polega na wyeliminowaniu dolegliwości, która stanowi przyczynę zapalenia nerek. W dalszej kolejności wprowadzana jest krótkotrwała antybiotykoterapia, która może być powtarzana. Jeżeli jest to wymagane, należy przyjmować leki moczopędne i hipotensyjne. Czasami konieczne jest wdrożenie leczenia nerek a wodonerczeBól nerek, o silnym natężeniu, pojawia się także przy wodonerczu. Ten stan, który może nieść bardzo poważne konsekwencje zdrowotne, ponieważ oznacza, że doszło do zastoju moczu. Nerka produkuje prawidłowe ilości moczu, jednak w dalszej części układu moczowego pojawia się zwężenie (albo inna przeszkoda), które uniemożliwia jego prawidłowy przepływ. W rezultacie dochodzi do nagromadzenia moczu w nerce i rozszerzenia układu ta dotyka dorosłych i dzieci, u których może stanowić rezultat wad rozwojowych. Choroba może mieć przyczynę w innych schorzeniach nerki. Należą do nich:Choroba nowotworowa. Kamica nerkowa. Zwężenie złącza miedniczkowo-moczowodowego (u dzieci), torbiel. Co na ból głowy, brzucha czy pleców zamiast tabletki? Te 10 ... Przyczyna może leżeć też po stronie moczowodu. Do powstania zwężenia może przyczynić się nowotwór, skrzep krwi, martwica brodawek nerkowych, kamienica moczowodowa i obrzęk. Winowajcą może okazać się pęcherz moczowy. Tutaj również należy wskazać na choroby nowotworowe i kamienicę. Inne możliwe przyczyny to zapalenie pęcherza lub pęcherz neurogenny. Blokadą uniemożliwiającą ujście moczu mogą być też wady wrodzone jak refluks pęcherzowo-moczowodowy czy zwężenie szyi nerek a kolka nerkowaBól nerek, zwłaszcza jeżeli jest wyjątkowo ostry, może wskazywać na kolkę nerkową. Ta wyjątkowo bolesna dolegliwość stanowi jeden z symptomów rozwijającej się kamicy nerkowej. Silny ból nerki jest w tym przypadku wywołany gwałtownym wzrostem ciśnienia w górnych drogach moczowych, do czego doprowadza zatkanie moczowodu przez kamień nerkowy - mocz zostaje zatrzymany i stopniowo zwiększa swoją ból jest odczuwany w obszarze lędźwiowym, skąd promieniuje do pęcherza, cewki moczowej i zewnętrznej części uda. Często pojawiają się wzdęcia, bolesne parcie na pęcherz i potrzeba częstego oddawania moczu. Niekiedy pojawiają się także nudności i wymioty. Gorączka i wzrost ciśnienia tętniczego świadczą o tym, że równolegle pojawił się stan zapalny dróg moczowych. Jeżeli nie może dojść do samoistnego odejścia kamieni i wdało się zakażenie, lekarz może zadecydować o konieczności przeprowadzenia nerek a torbiel nerkiBól nerek może wynikać z obecności torbieli. Pod tym pojęciem kryją się przestrzenie w miąższu, wypełnione płynem. Często mają charakter wrodzony (może to wynikać z uwarunkowań genetycznych), ale mogą też być dolegliwością nabytą. W początkowym stadium rozwoju nie dają żadnych symptomów. Dopiero gdy zaczynają zwiększać swoją objętość, pojawiają się wyraźne objawy ich obecności. Oprócz bólu w okolicach lędźwi (czasami także w bocznych częściach brzucha) pojawia się też uczucie wypełnienia brzucha i dolegliwości układu nerek a nowotwór nerkiBól nerek może być objawem choroby nowotworowej tego narządu, choć jest to najgorszy ze wszystkich scenariuszy. Biorąc pod uwagę ogół zachorowań na nowotwory złośliwe, rak nerki stanowi zaledwie 3 proc. wszystkich stwierdzonych dolegliwości. Najbardziej narażoną grupę stanowią mężczyźni, którzy ukończyli 45 lat. W przypadku kobiet, najwięcej zachorowań odnotowuje się u osób po 55. roku początkowej fazie choroba nie daje istotnych objawów. Guz przeważnie nie jest wyczuwalny w badaniu dotykowym. Dopiero gdy nowotwór osiągnie zaawansowane stadium, pojawia się krwiomocz i silny ból. Wtedy też guz staje się znacznie bardziej wyczuwalny. Zazwyczaj symptomy występują pojedynczo, co dodatkowo utrudnia diagnozę. Potwierdza to fakt, że w większość przypadków, rak nerki wykrywany jest przypadkowo. Przebiegowi choroby towarzysz utrata masy ciała, nocne poty, gorączka lub stan podgorączkowy. Ciśnienie tętnicze krwi jest podwyższone, pojawiają się wielomięśniowe stany zapalne. Ból w okolicy lędźwiowej może przybierać tępą postać, u niektórych chorych pojawiają się ostre dolegliwości bólowe, mogące przypominać rodzaj nowotworu wykazuje tylko umiarkowaną wrażliwość na radioterapię i chemioterapię. Z tego właśnie względu, lekarze przeważnie decydują się na wycięcie guza. Jeżeli choroba osiągnęła zaawansowane stadium, lekarz może zadecydować o konieczności usunięcia całej nerki, nadnercza i fragmentu ofertyMateriały promocyjne partnera
Toczniowe zapalenie nerek zwiększa ryzyko schyłkowej niewydolności nerek oraz zgonu. 3. Diagnostyka i leczenie. Toczniowe zapalenie nerek rozpoznaje się, gdy obecne są cechy tocznia (wykrywa się autoprzeciwciała typowe dla tocznia oraz obserwuje objawy zajęcia przez toczeń innych narządów) i symptomy zapalenia nerek.Zapalenie nerek to poważna choroba - w tym przypadku leczenie domowe nie pomoże. Zapalenie nerek - niezależnie od tego, czy jest to kłębuszkowe zapalenie nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek czy odmiedniczkowe zapalenie nerek - wymaga konsultacji z lekarzem. Jakie są przyczyny i objawy zapalenia nerek? Na czym polega leczenie? Jaka dieta jest wskazana? Spis treściKŁĘBUSZKOWE ZAPALENIE NEREKWstrzymywanie moczu szkodzi nerkom! [#TOWIDEO]W Polsce 95 proc. osób z przewlekłą chorobą nerek nie wie o schorzeniuCEWKOWO-ŚRÓDMIĄŻSZOWE ZAPALENIA NEREKCukrzyca niszczy nerki Zapalenie nerek to choroba, w przebiegu której stan zapalny obejmuje nerki. Wyróżnia się kłębuszkowe zapalenie nerek, śródmiąższowe zapalenie nerek i odmiedniczkowe zapalenie nerek. Niezależnie od rodzaju zapalenia nerek, konieczne jest specjalistyczne leczenie - to domowe nie pomoże, a może wręcz nasilić objawy chorobowe. Konsekwencją mogą być groźne powikłania. KŁĘBUSZKOWE ZAPALENIE NEREK 1. Ostre kłębuszkowe zapalenie nerek Ostre popaciorkowcowe kłębuszkowe zapalenie nerek Przyczyny Ostre popaciorkowcowe kłębuszkowe zapalenie nerek jest immunologicznie uwarunkowaną postacią glomerulopatii [czyli choroby kłębuszków nerkowych], która występuje po przebytej infekcji paciorkowcami β-hemolizującymi grupy A dróg oddechowych lub skóry. Okres zdrowienia po przebytej infekcji dróg oddechowych zostaje przerwany po około 2-3 tygodniach wystąpieniem objawów ze strony nerek, które są wynikiem odkładania się w kłębuszkach nerkowych kompleksów immunologicznych i aktywacją dopełniacza [czyli białka odpornościowego]. Objawy Po około 2 tygodniach od wygaśnięcia ostrej infekcji gardłowej lub skórnej pojawiają się objawy ogólnego osłabienia z towarzyszącą mikrohematurią [krwinkomoczem] i białkomoczem. Rzadziej występuje: nadciśnienie tętnicze obrzęki bóle w okolicy lędźwiowej bóle głowy senność napady padaczkowe będące skutkiem obrzęku mózgu Może wystąpić również przełom nadciśnieniowy z objawami niewydolności lewokomorowej, takimi jak obrzęk płuc i duszność. Warto wiedzieć, że u połowy chorych przebieg może być bezobjawowy. Diagnostyka i badania W badaniu ogólnym moczu stwierdza się erytrocyturię, białkomocz oraz wałeczkomocz czerwonokrwinkowy, a w morfologii krwi zwiększenie stężenia kreatyniny i mocznika, wzrost miana antystreptolizyn i anty-DNA-azy B oraz zmniejszone stężenie dopełniacza. Dla rozpoznania ostrego popaciorkowcowego kłębuszkowego zapalenia nerek najistotniejsze znaczenie ma wywiad wskazujący na przebycie infekcji paciorkowcowej, stwierdzenie obecności paciorkowców w wymazach z gardła lub skóry, wzrost miana ASO (odczyn anty-streptolizynowy) oraz zmniejszenie stężenia dopełniacza. W rozpoznaniu różnicowym uwzględnia się chorobę Bergera oraz szybko postępujące zapalenie kłębuszkowe nerek. Leczenie Leczenie opiera się na stosowaniu antybiotyków aktywnych względem stwierdzonych paciorkowców, a także na ograniczaniu podaży płynów i podawaniu diuretyków pętlowych przy obecności obrzęków. U chorych z nadciśnieniem tętniczym wskazane jest podawanie leków przeciwnadciśnieniowych, takich jak blokery kanałów wapniowych, inhibitory konwertazy, sartany czy beta-blokery. Oprócz tego zaleca się chorym ograniczenie podaży białek. Rokowanie Całkowite wyleczenie obserwuje się u około 90 proc. dzieci i 50 proc. dorosłych. Zgon może być wynikiem przewodnienia organizmu oraz przełomu nadciśnieniowego. Warto pamiętać, że utrzymywanie się śladowego krwinkomoczu lub białkomoczu przez okres kilku miesięcy może być pierwszym objawem chronicyzacji procesu chorobowego, które doprowadzić może po latach do rozwoju przewlekłej mocznicy. Wstrzymywanie moczu szkodzi nerkom! [#TOWIDEO] Sprawdź, jak dbać o nerki Ostra poinfekcyjna glomerulopatia Spowodowana jest posocznicą wywołaną innymi niż paciorkowce bakteriami (np. Meningococcus, Pneumococcus, Salmonella), wirusami (np. HBV, HIV) lub pasożytami. Występujące u chorych objawy są zazwyczaj łagodniejsze niż w glomerulopatii popaciorkowcowej. Warto pamiętać, że choroba ulega najczęściej całkowitemu wyleczeniu po opanowaniu zakażenia. Ostre glomerulopatie w przebiegu chorób układowych Do chorób wywołujących tego rodzaju kłębuszkowe zapalenia nerek zalicza się toczeń układowy, zespół Good-pasture’a, chorobę Schӧnleina-Henocha oraz pewne postacie zapalenia naczyń (vasculitis) w przebiegu zespołu Wegenera czy Churga-Strauss. a) TOCZNIOWE POWIKŁANIA NERKOWE Przyczyny: Największy udział w powstawaniu powikłań nerkowych w przebiegu tocznia układowego mają nukleosomy. Łączenie kationowej części nukleosomu z anionowymi składnikami naczyń włosowatych są przyczyną powstawania w kłębuszkach nerkowych depozytów złożonych z nukleosomów i przeciwciał antynukleosomowych. Objawy: Oprócz ogólnych objawów tocznia takich jak: wykwity skórne wypadanie włosów bóle stawów zapalenie błon surowiczych obecne są objawy nerkowe, które zależne są od rodzaju i rozległości zmian kłębuszkowych. W przypadku występowania w kłębuszkach nerkowych zmian minimalnych obecny jest niewielki białkomocz, krwinkomocz i wałeczkomocz czerwonokrwinkowy. Natomiast u chorych ze zmianami błoniastymi lub błoniastorozrostowymi – występuje zespół nerczycowy. Diagnostyka, badania: Ustala się je na podstawie charakterystycznego obrazu klinicznego, jak i występowania przeciwciał anty-ANCA, anty-dsDNA, anty-C1q oraz antynukleosomowych. Mogą również być obecne przeciwciała antyfosfolipidowe, które odpowiadają za powstawanie zakrzepicy naczyń krwionośnych mózgu, serca lub innych narządów i które mogą być przyczyną występowania nawrotowych poronień. Oprócz tego często w morfologii krwi stwierdza się leukopenię i trombocytopenię. Leczenie: W leczeniu stosuje się pulsowe dożylne podawanie prednizolonu przez 5 do 7 dni, a następnie przechodzi się na doustne stosowanie glikokortykosteroidów i leków immunosupresyjnych takich jak cyklofosfamid, azatiopryna, cyklosporyna A czy mykofenolan mofetilu. b) ZESPÓŁ GOODPASTURE’A Jest wywołany obecnością autoprzeciwciał klasy IgG, które skierowane są przeciwko błonie podstawnej kłębuszków nerkowych. Charakterystyczne jest to, że przeciwciała te dają krzyżową reakcję z białkami błony podstawnej pęcherzyków płucnych. Objawy: Zespół Goodpasture’a występuje zazwyczaj u mężczyzn poniżej 40. roku życia i objawia się krwawieniami z dróg oddechowych (krwioplucie), które często poprzedzają obraz kliniczny szybko postępującego kłębuszkowego zapalenia nerek. Zdarza się, że tylko nerki są objęte procesem chorobowym. Diagnostyka i leczenie: Opiera się na stwierdzeniu w surowicy krwi obecności przeciwciał przeciw błonie podstawnej kłębuszków (anty-GBM). Oprócz tego w badaniu immunofluorescencyjnym bioptatu wykazać można linearne odkładanie się tych przeciwciał w błonie podstawnej kłębuszków nerkowych i pęcherzykach płucnych. Zespół Goodpasture’a różnicuje się z innymi zespołami płucno-nerkowymi, takimi jak zespół Churga-Strauss, choroba Wegenera, zespół HUS czy reumatoidalne zapalenie naczyń. Leczenie: Opiera się na stosowaniu plazmaferezy, pulsowej terapii metyloprednizolonem (dawka 500 -1000 mg) oraz na pulsowym stosowaniu cyklofosfamidu (dawka 1000mg) raz w miesiącu. c) CHOROBA SCHONLEINA-HENOCHA Choroba Schӧnleina-Henocha jest schorzeniem występującym głównie u dzieci, zazwyczaj do 15. roku życia. Objawy: Charakterystyczna jest dla niej obecność plamicy krwotocznej skóry (głównie dotyczy kończyn dolnych), zmian zapalnych stawów, bólów brzucha z krwawieniami z przewodu pokarmowego oraz objawów nefropatii kłębuszkowej. Do objawów nefropatii zalicza się krwinkomocz lub krwiomocz z towarzyszącym białkomoczem, zespołem nerczycowym lub szybko postępującym kłębuszkowym zapaleniem nerek. Diagnostyka i badania: Ustala się na podstawie charakterystycznych objawów klinicznych. Oprócz tego w surowicy krwi stwierdza się zwiększenie stężenia immunoglobuliny IgA i krążących kompleksów immunologicznych. Leczenie: Ma charaktery wyłącznie objawowy. 2. Szybko postępujące kłębuszkowe zapalenie nerek Szybko postępujące kłębuszkowe zapalenie nerek jest schorzeniem, które w krótkim okresie prowadzi do niewydolności nerek. Gdy nie jest leczone może być przyczyną rozwoju mocznicy nawet w ciągu 6 tygodni. Przyczyny Choroba może być schorzeniem samoistnym lub nerkowym objawem choroby układowej (np. ziarnicy Wegenera). Na podstawie badań serologicznych można wyróżnić trzy rodzaje szybko postępującego kłębuszkowego zapalenia nerek. typ I - w typie I stwierdzić można za pomocą badania immunofluorescencyjnego przeciwciała przeciw błonie podstawnej kłębuszków nerkowych lub też przeciwciała dodatkowo występujące w płucach (zespół Goodpasture’a). Są to anty-GBM. typ II - dla typu II charakterystyczna jest obecność depozytów kompleksów immunologicznych w błonie podstawnej kłębuszka, które tworzą charakterystyczne skupiska. Taki obraz stwierdza się w glomerulopatii toczniowej, popaciorkowcowej oraz w wywołanej krioglobulinami. typ III - w typie III stwierdzić można obraz zapalenia naczyń z występowaniem przeciwciał przeciw cytoplazmatycznemu antygenowi granulocytów (c-ANCA). Jest on charakterystyczny dla ziarnicy Wegenera, panenteritis microscopica i glomerulonephritis extracapilaris. Objawy Chorzy mają znaczne nadciśnienie tętnicze krwi duży białkomocz przyspieszone OB wzrost kreatyninemii Diagnostyka Szybko postępujące kłębuszkowe zapalenie nerek różnicuje się z ostrą niewydolnością nerek pochodzenia przednerkowego, nerkowego, zanerkowego lub wywołaną ostrym śródmiąższowym zapaleniem nerek. Do diagnostyki różnicowej wykorzystuje się badania serologiczne oraz biopsję nerki. Leczenie W leczeniu stosuje się plazmafarezę oraz glikokortykosteroidy przez 5 do 7 dni. Oprócz tego do terapii dołącza się cyklofosfamid. Rokowania Rokowanie zależne jest od tego, w jakiej fazie choroby rozpoczęto leczenie immunosupresyjne. W przypadku zachowanej funkcji resztkowej nerek, możliwa jest poprawa czynności u połowy chorych. U chorych z typem I tej choroby zwykle nie obserwuje się nawrotów, w przeciwieństwie do chorych z szybko postępującym kłębuszkowym zapaleniem nerek typu II i III. Iza Czajka, fizjolog żywienia Dieta przy chorobie nerek i białkomoczu Jaką dietę stosować przy cewkowo-śródmiąższowym zapaleniu nerek, przy białkomoczu? Iza Czajka, fizjolog żywienia: W ostrym zapaleniu nerek stosuje się dietę odciążającą chory narząd. W zależności od dynamiki przebiegu procesu zapalnego, dietę powinien ustalić Ci lekarz. Ogólne zalecenia dotyczą ograniczenia sodu i białek. Wskazana jest dieta węglowodanowo-tłuszczowa z bardzo małą ilością soli i z ograniczeniem płynów. Podaje się kleiki z ryżu, sucharki, bułkę pszenną z mąki niskobiałkowej, w ograniczonej ilości przeciery owocowe, kompoty, ziemniaki pure. Przykładowy jadłospis na ok. 1400 kcal: I śniadanie - kasza manna z przecierem owocowym. II śniadanie - suchary, 200 ml herbaty z cukrem. Obiad - pure z masłem, kompot z jabłek. Podwieczorek - napój dyniowo-jabłkowy 200 ml, mała bułka maślana. Kolacja - kleik ryżowy z masłem, sucharki. W miarę powrotu do zdrowia dietę wzbogaca się we wszystkie produkty. 3. Przewlekłe postępujące kłębuszkowe zapalenie nerek Przewlekłe postępujące kłębuszkowe zapalenie nerek obejmuje stadia rozwoju różnych postaci patomorfologicznych glomerulopatii. U większości chorych nie stwierdza się ostrego początku choroby. Przyczyny Istotą przewlekłego postępującego kłębuszkowego zapalenia nerek jest uszkodzenie kłębuszków nerkowych (faza I kłębuszkowego zapalenia nerek). W następstwie tego uszkodzenia do pramoczu przenikają białka osocza, które dostając się do światła cewek proksymalnych pobudzają komórki cewkowe do wytwarzania endotelin, chemokin i cytokin. Skutkiem tego jest proliferacja fibroblastów śródmiąższu nerkowego oraz synteza macierzy pozakomórkowej, w wyniku której dochodzi do postępującej fibrotyzacji i tym samym zaniku miąższu nerkowego. Oprócz tego, efektem uszkodzenia kłębuszków nerkowych jest aktywacja układu renina-angiotensyna i zwiększenie wytwarzania angiotensyny II. Ta z kolei, zwiększając syntezę czynnika wzrostowego transformującego beta, doprowadza do przerostu komórek cewkowych i ich transformacji do fibroblastów wytwarzających kolagen typu IV. W ten sposób proces włóknienia nerki ulega jeszcze większemu przyspieszeniu. Czynnikami przyspieszającymi progresję nefropatii jest nasilenie białkomoczu, wielkość ciśnienia systemowego, obecność toksyn endo- i egzogennych oraz zaburzenia metaboliczne takie jak cukrzyca, hiperlipidemia oraz zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej i kwasowo-zasadowej. Objawy Choroba przez długi okres pozostaje bezobjawowa. Jej początek jest trudny do ustalenia, a rozpoznaje się ją zazwyczaj przypadkowo przez stwierdzenie u chorego białkomoczu, krwinkomoczu, wałeczkomoczu czerwonokrwinkowego oraz nadciśnienia tętniczego. Postęp choroby jest bardzo wolny i doprowadza do rozwoju mocznicy dopiero po kilkunastu latach trwania. Występujące u chorego objawy w dużym stopniu zależne są od stopnia niewydolności nerek. Do czynników przyspieszających zanik resztkowego miąższu nerki zalicza się wysokie i niekontrolowane nadciśnienie, zaburzenia wodno-elektrolitowe, hiperlipidemię, hiperurykemię, hiperglikemię czy też stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych. Leczenie: U chorych z prawidłową czynnością wydalniczą nerek wskazane jest stosowanie leków obniżających ciśnienie tętnicze krwi, leków antyagregacyjnych i w razie konieczności antybiotyków. Ewentualne leczenie immunosupresyjne należy uzależnić od rodzaju i aktywności występującej glomerulopatii. Oprócz tego zaleca się szczegółową kontrolę gospodarki wodno-elektrolitowej i kwasowo-zasadowej oraz ograniczenie podaży białek. Przy współwystępowaniu hiperlipidemii stosuje się leki zmniejszające stężenie lipidów we krwi, natomiast przy hiperurykemii – allopurinol. 4. Przewlekłe kłębuszkowe zapalenie nerek objawiające się izolowanym krwinkomoczem i/lub białkomoczem lub okresowo występującym krwiomoczem Przyczyny Do przyczyn krwiomoczu z lub bez białkomoczu zalicza się: pierwotną glomerulopatię (nefropatia typu IgA – choroba Bergera, choroba cienkiej błony podstawnej, inne postacie rozplemowe glomerulopatii segmentowe lub ogniskowe) glomerulopatię w przebiegu choroby układowej lub wrodzonej (zespół Alporta-Fabry’ego, niedokrwistość sierpowatokrwinkowa) glomerulopatię w przebiegu zakażeń lub skazą krwotoczną (niedobór czynników krzepnięcia, angiopatie) Diagnostyka, badania Rozpoznanie wyżej wymienionych przyczyn krwiomoczu bywa trudne i może być oparte jedynie na dokładnym badaniu bioptatu nerki, wykluczeniu urologicznej przyczyny krwiomoczu lub zaburzeń krzepnięcia krwi. Bardzo pomocne w ustaleniu przyczyny krwiomoczu może być wykazanie obecności erytrocytów dysmorficznych w moczu, co wskazuje na ich kłębuszkowe pochodzenie. a) NEFROPATIA TYPU IgA (CHOROBA BERGERA) Choroba Bergera jest przykładem przewlekłego kłębuszkowego zapalenia nerek objawiającego się okresowo występującym krwiomoczem przy współwystępującej infekcji górnych dróg oddechowych, dróg moczowych czy przewodu pokarmowego. Charakterystyczne jest dla niej występowanie kompleksów immunologicznych złożonych głównie z IgA i C3 połączonych z antygenami egzogennymi w obrębie mezangium ciałka nerkowego. Objawy: Epizodom okresowo pojawiającego się krwiomoczu nie towarzyszą żadne bóle stawowe, brzuszne ani też wykwity skórne. Po kilku dniach zaobserwować można szybkie zmniejszanie się erytrocyturii, utrzymującej się następnie na stałym, niskim poziomie, aż do wystąpienia kolejnego napadu krwiomoczu. Diagnostyka, badania: Ustalane jest na podstawie wywiadów i wyniku badania immunofluorescencyjnego bioptatu nerki. Rokowanie: U około 50 proc. chorych nefropatia IgA może być przyczyną rozwoju przewlekłej mocznicy. Warto pamiętać, że w przypadku współwystępowania nadciśnienia tętniczego i dużego białkomoczu progresja choroby ulega znacznemu przyspieszeniu. Leczenie: Uzależnione jest od przebiegu klinicznego i wielkości białkomoczu. Stosowanie glikokortykosteroidów wskazane jest u chorych z białkomoczem powyżej 0,5g/dobę i obrazem glomerulonephritis microsopica w badaniu bioptycznym nerki. W przypadku stwierdzenia zmian rozrostowych w mezangum zaleca się podawanie inhibitorów konwertazy i blokerów receptora AT-1 wraz z glikokortykosteroidami. W Polsce 95 proc. osób z przewlekłą chorobą nerek nie wie o schorzeniu Nawet 4,5 mln Polaków cierpi na przewlekłą chorobę nerek. Aby ratować życie, co roku 4 tys. osób rozpoczyna leczenie dializami. Większość z nich dowiaduje się o chorobie zbyt późno. źródło: CEWKOWO-ŚRÓDMIĄŻSZOWE ZAPALENIA NEREK Cewkowo-śródmiąższowe zapalenia nerek są heterogenną grupą chorób wywołanych zarówno czynnikami niezakaźnymi jak i zakaźnymi. Ich przebieg może być ostry i przewlekły. Proces chorobowy rozwija się w obrębie cewek nerkowych i ich tkanki podporowej (tkanki śródmiąższowej) i objawia się zwykle wielomoczem, kwasicą cewkową, nerkową utratą soli oraz hipo- lub hiperkaliemią. Oprócz tego u chorych występuje białkomocz, umiarkowane nadciśnienie tętnicze, i niedokrwistość. Warto pamiętać, że skutkiem procesu zapalnego w tkance śródmiąższowej jest zanik miąższu nerki i rozwój mocznicy. Leczenie jest przyczynowe – o ile w ogóle jest możliwe. Przyczyny: Do głównych przyczyn śródmiąższowych zapaleń nerek zalicza się: dziedziczne choroby nerek (np. zespół Alporta, torbielowatość nerek u dorosłych) jady egzogenne (np. metale ciężkie, analgetyki, niektóre antybiotyki) i endogenne (np. hiperurykemia, hipokaliemia, cystynoza) zaburzenia immunologiczne (np. zespół Sjӧgrena, skrobiawica) zaburzenia ukrwienia nerek wywołane np. zmianami miażdżycowymi naczyń nerkowych, ostrą niezapalną niewydolnością nerek zakażenia nowotwory (np. szpiczak mnogi, chłoniaki) inne przyczyny (np. nefropatia zaporowa, odpływ pęcherzowo-moczowodowy) 1. Ostre śródmiąższowe zapalenie nerek o etiologii niezakaźnej Ostre śródmiąższowe zapalenie nerek o etiologii niezakaźnej to schorzenie, które charakteryzuje się obrzękiem i naciekami komórkowymi tkanki śródmiąższowej. Może ono być wywołane czynnikami upośledzającymi nerkowy przepływ krwi, lekami, toksynami endogennymi i egzogennymi oraz odczynami immunologicznymi. Objawy Zależne są od czynnika etiologicznego i nasilenia zmian w obrębie cewek nerkowych i śródmiąższu. W ostrym śródmiąższowym zapaleniu nerek wywołanym toksynami endo- lub egzogennymi lub w chorobach zakaźnych objawy uszkodzenia nerek występują zwykle już od początku choroby, natomiast w ostrym śródmiąższowym zapaleniu nerek na tle nadwrażliwości na leki, objawy mogą pojawić się bezpośrednio po zażyciu leku, jak i dopiero po pewnym czasie (zwykle kilka tygodni) po ich przyjęciu. W przypadku ostrego śródmiąższowego zapalenia nerek o etiologii immunologicznej stwierdza się u chorych: gorączkę wysypkę bóle stawowe Oprócz tego występuje u nich eozynofilia krwi obwodowej, biochemiczne cechy uszkodzenia wątroby, wzrost kreatyninemii i stężenia mocznika oraz ostra kwasica metaboliczna. Objawy nerkowe tego rodzaju zapalenia nerek mogą obejmować umiarkowany białkomocz, krwinkomocz, wałeczkomocz i leukocyturię, jak również skąpomocz czy bezmocz. Warto pamiętać, że zwykle po wygaśnięciu czynnika wywołującego ostre śródmiąższowe zapalenie nerek, wszystkie objawy nefropatii zanikają. Diagnostyka Rozpoznanie ostrego śródmiąższowego zapalenia nerek jest zazwyczaj łatwe i tylko niektórzy chorzy wymagają biopsji nerki celem postawienia diagnozy. Chorobę należy różnicować z ostrym kłębuszkowym zapaleniem nerek oraz z ostrym odmiedniczkowym zapaleniem nerek. Leczenie Leczenie ostrego śródmiąższowego zapalenia nerek jest przyczynowe. Przykładowo jeśli podejrzewa się, że jest ono wywołane lekami przyjętymi przez chorego, należy te leki odstawić. W ostrym śródmiąższowym zapaleniu nerek o etiologii immunologicznej zaleca się podawanie przez krótki okres glikokortykosteroidów. 2. Przewlekłe śródmiąższowe zapalenie nerek o etiologii niezakaźnej Przewlekłe śródmiąższowe zapalenie nerek o etiologii niezakaźnej jest schorzeniem, które charakteryzuje się obecnością nacieków komórkowych w tkance śródmiąższowej, które prowadzą do zwłóknienia i zniszczenia struktur nerkowych. Przyczyny Do przyczyn wywołujących tego rodzaju zapalenie zalicza się: zaburzenia metabolicznej takie jak np. cukrzyca, hiperkalcemia, hiperurykemia zatrucia metalami ciężkimi np. ołowiem, kadmem leki takie jak np. paracetamol, pochodne kwasu salicylowego, sole litu czy cyklosporynę A reakcje immunologiczne występujące np. u chorych po przeszczepie nerki Objawy Przebieg choroby jest przez wiele lat bezobjawowy. Do początkowych objawów zalicza się wielomocz, nykturię oraz upośledzone zagęszczanie moczu. Ponadto chorzy z przewlekłym śródmiąższowym zapaleniem nerek są bardzo podatni na zakażenia bakteryjne, co sprawia, że często rozwija się u nich bakteryjne odmiedniczkowe zapalenie nerek. Rozwój zakażenia przyspiesza progresję nefropatii. Diagnostyka, badania Rozpoznanie przewlekłego śródmiąższowego zapalenia nerek jest bardzo trudne ze względu na fakt, że wielu chorych ukrywa stałe przyjmowanie środków przeciwbólowych. Istotnym jest dokładne zebranie wywiadu oraz wykonanie badań diagnostycznych celem wykrycia ewentualnych zaburzeń metabolicznych. Chorobę różnicuje się z przewlekłem (bakteryjnym) odmiedniczkowym zapaleniem nerek oraz przewlekłym kłębuszkowym zapaleniem nerek. Leczenie Leczenie opiera się na usunięciu czynnika wywołującego chorobę, zwalczaniu towarzyszących zakażeń bakteryjnych nerek oraz nadciśnienia tętniczego. Cukrzyca niszczy nerki źródło: 3. Śródmiąższowe zapalenie nerek o etiologii zakaźnej Śródmiąższowe zapalenia nerek o etiologii zakaźnej to schorzenia, w których stan zapalny toczy się w tkance śródmiąższowej nerek. Spowodowane są one zakażeniami wstępującymi z dróg moczowych lub zakażeniami krwiopochodnymi. Przyczyny Najczęstszymi patogenami będącymi przyczyną bakteryjnych zakażeń dróg moczowych jest Escherichia coli, Psuedomonas aeruginosa, Proteus vulgaris i Klebsiella. Ponadto osiedlaniu się bakterii sprzyja niedokrwienie nerek, niektóre zaburzenia metaboliczne takie jak cukrzyca czy dna moczanowa, nadużywanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych oraz stosowanie leków immunosupresyjnych. Skutkiem zakażeń jest upośledzenie czynności kanalików nerkowych i uszkodzenie miąższu nerkowego, które prowadzi do jego włóknienia i zbliznowacenia. Warto pamiętać, że ostre zakażenia mogą prowadzić do powstania ropni zlokalizowanych między korą a brodawkami nerkowymi, natomiast zakażenia przewlekłe skutkują całkowitym zwłóknieniem nerek. OSTRE I PRZEWLEKŁE ODMIEDNICZKOWE ZAPALENIE NEREK Objawy ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek Charakterystyczna jest gorączka z dreszczami, dyzuria oraz tkliwość i bolesność w okolicy lędźwiowej. Występujące u dzieci objawy mogą być nietypowe – pojawia się gorączka, bóle brzucha i głowy, nudności i wymioty. Warto pamiętać, że ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek może skutkować powstaniem licznych ropni nerkowych lub ropnia okołonerkowego oraz rozwojem ciężkiej posocznicy. Objawy przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek Warto na wstępie zapamiętać, że przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek rozwija się tylko u chorych ze zmianami w drogach moczowych utrudniającymi odpływ moczu. Występujące objawy są zwykle niecharakterystyczne i objawiają się: ogólnym osłabieniem bólami głowy nudnościami spadkiem masy ciała bólami w okolicy lędźwiowo-krzyżowej Oprócz tego występują stany podgorączkowe lub gorączka oraz nadciśnienie tętnicze. W przypadku braku możliwości usunięcia przeszkody w odpływie moczu powstaje wodonercze lub roponercze, które prowadzi do całkowitego zaniku miąższu nerki i rozwoju mocznicy. Diagnostyka, leczenie Rozpoznanie ostrego i przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek opiera się na szczegółowym zebraniu wywiadu i wykonaniu badań diagnostycznych takich jak morfologia krwi, badanie moczu, USG, urografia i tomografia komputerowa. Nie należy zapominać o wykonaniu badania prostaty u mężczyzn i badania ginekologicznego u kobiet. Morfologia krwi - dla ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek typowe jest przyspieszenie opadania krwinek czerwonych i zwiększenie liczby krwinek białych. U chorych z przewlekłym odmiedniczkowym zapaleniem nerek obserwuje się niedokrwistość i wzrost stężenia kreatyniny i/lub mocznika. Oprócz tego wystąpić mogą zaburzenia zagęszczania moczu i cechy kwasicy cewkowej Badanie moczu - obecność leukocyturii świadczy o stanie zapalnym w obrębie dróg moczowych, natomiast wałeczków białokrwinkowych o odmiedniczkowym zapaleniu nerek. Zarówno w ostrym jak i przewlekłym odmiedniczkowym zapaleniu nerek stwierdza się umiarkowanie nasiloną erytrocyturię. Oprócz tego występujący białkomocz jest niewielki i ma charakter głównie cewkowy. Badanie ultrasonograficzne (USG) - jest szczególnie przydatne w diagnostyce przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek. W badaniu stwierdza się zaciągnięcie konturów nerki, ścieńczenie kory nerek i zniekształcenie układu kielichowo-miedniczkowego wynikające ze zniszczenia brodawek nerkowych i obecności zmian bliznowatych. Badanie urograficzne - badanie to w przypadku ostrego odmiedniczkowego zapalenia nerek nie wykazuje szczególnie charakterystycznych cech, natomiast w przypadku przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek obecne są zniekształcenia zarysów i układu kielichowo - miedniczkowego oraz nierównomierne ścieńczenie kory Odmiedniczkowe zapalenia nerek różnicuje się z pierwotnymi lub wtórnymi glomerulopatiami, nowotworami dróg moczowych i rodnych oraz schorzeniami narządów jamy brzusznej, takimi jak zapalenie wyrostka robaczkowego, trzustki i pęcherzyka żółciowego. Leczenie: W przypadku ostrych stanów zapalnych dróg moczowych najważniejsze jest usunięcie przyczyn utrudniających odpływ moczu lub czynników, które predysponują do wystąpienia zakażeń dróg moczowych. Ważne jest, żeby wybór antybiotyku oparty był na wyniku określenia rodzaju drobnoustroju wywołującego zakażenie i jego wrażliwości na różne antybiotyki. Zwykle stosuje się kotrimoksazol, amoksycylinę lub pochodne chinolonowe przez okres około 5 do 7 dni. Nie należy zapominać, że przy wyborze i dawkowaniu antybiotyku uwzględnić należy stopień upośledzenia czynności wydalniczej nerek oraz wykluczyć ewentualną nadwrażliwość na te leki. Leczenie przewlekłego odmiedniczkowego zapalenia nerek jest przyczynowe. W przypadku infekcji dobór antybiotyku powinien być oparty na wyniku antybiogramu, a leczenie prowadzone do chwili cofnięcia się wszystkich występujących objawów. Ponadto nie należy zapominać o leczeniu nadciśnienia tętniczego za pomocą inhibitorów konwertazy, sartanów i niedihydropirydynowych blokerów kanałów wapniowych. Przy istnieniu niedokrwistości stosuje się erytropoetynę. Rokowanie: Przy usunięciu czynników sprzyjających powstawaniu odmiedniczkowego zapalenia nerek rokowanie jest dobre, o ile odpowiednio wcześniej wdrożono leczenie przeciwbakteryjne. U pozostałych chorych choroba może się przedłużać i doprowadzić do stopniowego zmniejszania się czynnego miąższu nerkowego i wystąpienia mocznicy. Postęp nefropatii można zwolnić poprzez leczenie zaostrzeń stanów zapalnych i nadciśnienia tętniczego, a także przez unikanie zaburzeń wodno-elektrolitowych i ograniczenie podaży białka. . 426 212 266 167 340 443 200 7
ból nerek objawy leczenie
